الگوی غذایی غالب زنان بزرگسال شهر بوشهر و رابطه آن با چاقی عمومی و چاقی شکمی

زمینه: تجزیه و تحلیل الگوی غذایی به‌عنوان یک روش جایگزین و مکمل در بررسی رابطه بین رژیم غذایی و خطر ابتلا به بیماری‌های مزمن به‌کار می رود. هدف این مطالعه، تعیین الگوهای غذایی غالب و چاقی عمومی و شکمی در زنان بزرگسال ساکن شهر بوشهر بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، 362 زن 50-20 ساله ساکن شهر بوشهر انتخاب شدند. دریافت‌های غذایی در یک سال گذشته با پرسش‌نامه نیمه کمی حاوی 133 آیتم بسامد خوراک گردآوری شد. آیتم‌های غذایی به 38 گروه طبقه‌بندی شدند. به‌علاوه شاخص‌های اقتصادی- اجتماعی و تن‌سنجی با استفاده از پرسشنامه جمع‌آوری شد. وزن و قد و دور کمر طبق دستورالعمل‌های استاندارد اندازه‌گیری و نمایه توده بدن (BMI) محاسبه شد. چاقی عمومی به‌صورت نمایه توده بدنی بیشتر یا مساوی 30 کیلوگرم بر متر مربع و چاقی شکمی به‌صورت دور کمر بیشتر یا مساوی 88 سانتی‌متر تعریف شد. روش تحلیل عاملی و ANOVA مورد استفاده قرار گرفت. یافته‌ها: میانگین سن و شاخص توده بدنی افراد به‌ترتیب 2±31 سال و 3/4±4/24 کیلوگرم بر متر مربع بود. 14 درصد زنان مورد بررسی چاقی عمومی و 40 درصد چاقی شکمی داشتند. دو الگوی غذایی غالب شامل الگوی غذایی سالم و الگوی غذایی ناسالم شناسایی شدند. افرادی که در بالاترین چارک الگوی غذایی ناسالم قرار داشتند، به‌طور معنی‌داری درصد بیشتری برای ابتلا به چاقی عمومی (6/23 در مقابل 9/7، 05/0>P) داشتند و افرادی که در بالاترین چارک الگوی غذایی سالم قرار داشتند، احتمال کمتری برای ابتلا به چاقی عمومی (2/20 در مقابل 7/6، 01/0>P) داشتند. نتیجه‌گیری: الگوهای غذایی غالب زنان بوشهر با چاقی عمومی مرتبط بود. انجام مطالعات آینده‌نگر برای تأیید این یافته‌ها ضروری است.